Íslensk nútímamálsorðabók

Stofnun Árna Magnússonar í íslenskum fræðum
útvörður no kk
 
framburður
 beyging
 orðhlutar: út-vörður
 maður eða fyrirbæri sem stendur vörð um eitthvað, einkum á afskekktum eða fjarlægum stað
 dæmi: fjallið er útvörður byggðarinnar
á ð é í ó ú ý þ æ ö
loðin leit
texti
útvegsbær no kk útvegsmaður no kk útvegun no kvk útvegur no kk útvista so útvistun no kvk útvíður lo útvíkka so útvíkkun no kvk útvortis lo/ao útvörður no kk útvötnun no kvk út yfir fs útþaninn lo útþensla no kvk útþenslustefna no kvk útþrá no kvk útþvældur lo útþynning no kvk útþynntur lo útöndun no kvk V skst v/ skst vað no hk vaða no kvk vaða so vaðall no kk vaðandi lo vaðast so vaðfugl no kk
© Stofnun Árna Magnússonar í íslenskum fræðum
Árnagarði við Suðurgötu, 101 Reykjavík