hræra
so
ég hræri, hann hrærir; hann hrærði; hann hefur hrært
|
| |
 framburður | | |  beyging | | | 1 | | |
| | fallstjórn: þolfall/þágufall | | | blanda (e-ð) með sleif eða tæki | | | dæmi: hann hrærir í pottinum | | | dæmi: hún hrærði saman vatn og hveiti | | | dæmi: hrærið kryddinu saman við olíuna | | | dæmi: þau hrærðu sykri út í kaffið sitt |
| | | 2 | | |
| | fallstjórn: þolfall | | | hreyfa (sig) | | | geta sig hvergi hrært | | |
| | dæmi: hann er mjög veikur og getur sig hvergi hrært |
| | | hræra hvorki legg né lið | | | hræra hvorki hönd né fót | | |
| | dæmi: hann hrærði hvorki hönd né fót til að hjálpa henni |
|
| | | 3 | | |
| | breyta (e-u), hreyfa við (e-u) | | | dæmi: ég bið ykkur að hræra ekki við neinu í kirkjunni | | | dæmi: ráðherrarnir ætla að fara að hræra í stjórnkerfinu |
| | | 4 | | |
| | vekja tilfinningar (e-s), koma (e-m) í geðshræringu | | | dæmi: sagan hrærir við lesandanum | | | dæmi: frásögnin hrærði hjörtu viðstaddra | | | hræra <hana> til meðaumkunar |
| | |  hrærast | | | hrærður |
|
|
|
