|
framburður | | beyging | | orðhlutar: eftirlegu-kind | | 1 | |
| kind sem ekki kemur af fjalli í fyrstu göngum | | dæmi: hann elti uppi eftirlegukindur á öræfunum |
| | 2 | |
| yfirfærð merking | | e-r/e-ð sem verður eftir e-s staðar eða útundan | | dæmi: allir ruku út nema fáeinar eftirlegukindur |
|
|