eftirláta
so
ég eftirlæt, hann eftirlætur; hann eftirlét, við eftirlétum; hann hefur eftirlátið
|
|
framburður | | beyging | | orðhlutar: eftir-láta | | fallstjórn: þágufall + þolfall | | skilja (e-ð) eftir (handa e-m) | | dæmi: ég eftirlæt henni að útskýra þetta | | dæmi: þau eftirlétu dóttur sinni stórt hús | | eftirlátinn |
|