daufur
lo
hann er daufur, hún er dauf, það er dauft; daufur - daufari - daufastur
|
| |
 framburður | | |  beyging | | | 1 | | |
| | sem vantar skerpu, snerpu og líf | | | dæmi: leikurinn var daufur fyrir hlé | | | dæmi: atvinnulífið í bænum er nú með daufasta móti |
| | | 2 | | |
| | dimmur, litlaus | | | dæmi: eina ljósið í stofunni var dauf birta af lampanum | | | dæmi: mynd í daufum litum |
| | | 3 | | |
| |  | | | sem sýnir lítið líf eða áhuga, sem skortir persónuleika | | | dæmi: ég var daufur þátttakandi í umræðunum | | | dæmi: vinkona hans er kurteis en ósköp dauf |
| | | 4 | | |
| | gamalt | | | heyrnarlaus | | | dæmi: hann gefur daufum heyrn |
| | |
orðasambönd: | | | vera daufur í dálkinn | | |
| | vera dapur á svip, dapurlegur |
| | | það er dauft hljóð í <mönnum> | | |
| | menn tala dapurlega, eru svartsýnir |
|
|
