| |
 framburður | | |  beyging | | | persónufornafn | | | persónufornafn | | | 1 | | |
| | (2. persóna eintala) sá eða sú sem er talað til hverju sinni (í tali eða riti) | | | dæmi: ferð þú í afmælið í kvöld? - nei, ég kemst því miður ekki | | | dæmi: þú skalt koma tímanlega |
| | | 2 | | |
| | -ðu (-u) | | | (hengill aftan við sögn í upphafi beinna spurninga) þú | | | dæmi: hefurðu frétt eitthvað af fundinum? | | | dæmi: fórstu snemma heim? - já, ég varð að ná strætó |
| | | 3 | | |
| | ótiltekin persóna, maður; (í ritmáli) lesandi texta (einkum í leiðbeiningum, ráðleggingum, ábendingum o.þ.h.) | | | dæmi: þegar þú ert ungur þá finnst þér þú geta allt | | | dæmi: þú brýtur eggin í skál og blandar mjólkinni við | | | dæmi: þú getur slegið inn leitarorð eða hakað við ákveðinn valmöguleika |
|
|
