1
vega
so
þeir vegast; þeir vógust; þeir hafa vegist
|
|
framburður | | beyging | | fallstjórn: þolfall | | drepa (mann) með vopni | | dæmi: margir hermenn voru vegnir í styrjöldinni | | dæmi: hann keyrði öxi í höfuð mannsins og vó hann | | vega að <honum> | |
| álasa honum, lasta hann | | dæmi: ráðherrann vó að andstæðingum sínum til hægri og vinstri | | dæmi: hann vegur sífellt að þjóðkirkjunni í skrifum sínum |
| | vegast |
|