2
var
lo
hann er var, hún er vör, það er vart; var - varari - varastur
|
|
framburður | | beyging | | 1 | |
| varkár, gætinn | | vera var um sig | |
| gæta sín vel, vera tortrygginn |
|
| | 2 | |
| einkum bundið orðasamböndum | | sem tekur eftir e-u, veitir e-u athygli | | verða <hennar> var | |
| dæmi: hún varð þess ekki vör að allir voru farnir |
| | verða var við <mannaferðir> | | gera vart við sig | |
| láta taka eftir sér, t.d. með því að knýja á dyr |
|
|
|