|
framburður |
| beyging |
| 1 |
|
| hljóð með ákveðinn, jafnan, stöðugan sveiflufjölda, frumeining í tónverki |
|
| 2 |
|
| raddblær | | dæmi: hún talaði til hans í hvössum tón |
|
| orðasambönd: |
| gefa tóninn |
|
| 1 | |
| gefa merki um í hvaða tóntegund skuli syngja |
| | 2 | |
| gefa með orðavali og/eða látbragði í skyn hvernig samskiptin verði |
|
|
| senda <honum> tóninn |
|
| láta hörð orð falla um hann, skamma hann |
|
| það kveður við nýjan/annan tón |
|
| það er öðruvísi talað nú, sagt annað en áður |
|