| |
framburður |
| | beyging |
| | 1 |
| |
| | hljóð með ákveðinn, jafnan, stöðugan sveiflufjölda, frumeining í tónverki |
|
| | 2 |
| |
| | raddblær | | | dæmi: hún talaði til hans í hvössum tón |
|
| | orðasambönd: |
| | gefa tóninn |
| |
| | 1 | | |
| | gefa merki um í hvaða tóntegund skuli syngja |
| | | 2 | | |
| | gefa með orðavali og/eða látbragði í skyn hvernig samskiptin verði |
|
|
| | senda <honum> tóninn |
| |
| | láta hörð orð falla um hann, skamma hann |
|
| | það kveður við nýjan/annan tón |
| |
| | það er öðruvísi talað nú, sagt annað en áður |
|