| |
 framburður |
| |  beyging |
| | 1 |
| |
| | sá hluti beislis sem haldið er í | | | dæmi: hún hélt í tauminn á hestinum |
|
| | 2 |
| |
| | lína, snæri, taug | | | dæmi: bóndinn var með kúna í taumi |
|
| | 3 |
| |
| | e-ð langt og mjótt, rák | | | dæmi: svitinn rann í taumum niður enni hans |
|
| |
orðasambönd: |
| | draga taum <hans> |
| |
| | fylgja honum að málum | | | dæmi: blaðið dregur taum stjórnarandstöðunnar |
|
| | gefa <honum> lausan tauminn |
| |
| | gefa honum frjálsar hendur, frelsi til athafna | | | dæmi: við skulum gefa ímyndunaraflinu lausan tauminn |
|
| | grípa/taka í taumana |
| |
| | blanda sér í málið (til að hamla e-u) | | | dæmi: yfirvöld þurfa að grípa í taumana og banna þetta |
|
