1
særa
so
ég særi, hann særir; hann særði; hann hefur sært
|
|
framburður | | beyging | | fallstjórn: þolfall | | 1 | |
| meiða (e-n), veita (e-m) líkamleg sár | | dæmi: hermenn drápu og særðu óbreytta borgara |
| | 2 | |
| meiða tilfinningar (e-s) | | dæmi: þetta grín særði hann djúpt | | dæmi: svona framkoma særir tilfinningar hennar |
| | 3 | |
| klippa dálítið neðan af hári | | dæmi: það er ódýrara að láta bara særa hárið |
| | særast | | særður | | særandi |
|