sparka
so
ég sparka, við spörkum; hann sparkaði; hann hefur sparkað
|
|
framburður | | beyging | | fallstjórn: þágufall | | 1 | |
| greiða (e-u/e-m) högg með fætinum | | dæmi: hann sparkaði boltanum yfir grindverkið | | dæmi: þau þutu inn og spörkuðu af sér skónum | | sparka í <hana> | |
| dæmi: hún réðst á hann og sparkaði í hann |
|
| | 2 | |
| víkja (e-m) úr starfi, reka (e-n) | | dæmi: honum var sparkað fyrir að koma ítrekað of seint | | dæmi: er hún búin að sparka kærastanum? |
|
|