sparka
so
ég sparka, við spörkum; hann sparkaði; hann hefur sparkað
|
| |
framburður | | | beyging | | | fallstjórn: þágufall | | | 1 | | |
| | greiða (e-u/e-m) högg með fætinum | | | dæmi: hann sparkaði boltanum yfir grindverkið | | | dæmi: þau þutu inn og spörkuðu af sér skónum | | | sparka í <hana> | | |
| | dæmi: hún réðst á hann og sparkaði í hann |
|
| | | 2 | | |
| | víkja (e-m) úr starfi, reka (e-n) | | | dæmi: honum var sparkað fyrir að koma ítrekað of seint | | | dæmi: er hún búin að sparka kærastanum? |
|
|