skiljast
so
hann skilst; hann skildist; hann hefur skilist
|
|
framburður | | beyging | | form: miðmynd | | 1 | |
| vera skilinn eða heyrður rétt | | dæmi: það sem hún sagði skildist illa |
| | 2 | |
| frumlag: þágufall | | hafa vitneskju um e-ð | | dæmi: mér skilst að hann sé hættur í námi | | dæmi: þeim skildist að þeir bæru ábyrgð á skýrslunni | | láta sér skiljast <þetta> |
| | 3 | |
| fara eða greinast í sundur | | dæmi: leiðir hópanna skildust þegar þeir komu að fjallinu |
| | skilja | | skilinn |
|