saka
so
ég saka, við sökum; hann sakaði; hann hefur sakað
|
|
framburður | | beyging | | 1 | |
| ásaka (e-n), segja að e-r hafi gert e-ð | | saka <hana> um <þjófnað> | |
| dæmi: hún sakaði strákinn um að hafa brotið rúðuna |
|
| | 2 | |
| með spurningu eða neitun | | frumlag: þolfall | | verða fyrir meiðslum, skemmdum | | <engan> sakaði <í árekstrinum> | | það sakar ekki að <spyrja hana> | |
| það er alveg óhætt að ... |
|
| | sakast |
|