ofbjóða
so
mér ofbýður; mér ofbauð; mér hefur ofboðið
|
|
framburður | | beyging | | orðhlutar: of-bjóða | | 1 | |
| frumlag: þágufall | | fallstjórn: nefnifall | | vera hneykslaður (á e-u) | | dæmi: mörgum ofbauð óhófið hjá hinu opinbera | | dæmi: honum ofbuðu glæpir kaþólsku kirkjunnar |
| | 2 | |
| fallstjórn: þágufall | | ganga fram af (e-m), leggja of mikið á (e-n) | | dæmi: hann ofbýður sjálfum sér með mikilli vinnu |
|
|