leyndur
lo
hann er leyndur, hún er leynd, það er leynt; leyndur - leyndari - leyndastur
|
|
framburður | | beyging | | form: lýsingarháttur þátíðar | | falinn, dulinn | | dæmi: leyndur galli á bílnum kom í ljós | | fara leynt með <samband þeirra> | |
| dæmi: hún hefur farið mjög leynt með efni skáldsögunnar |
| | halda <vinskap þeirra> leyndum | |
| dæmi: hann hélt því leyndu að hann væri meðlimur í klúbbnum |
| | leyna | | leynast |
|