|
framburður |
| beyging |
| 1 |
|
| fallstjórn: þolfall | | þekkja, vita (e-ð), vita hvernig á að gera (e-ð) | | dæmi: hún kann enga þýsku | | dæmi: hann kann að leggja parket | | dæmi: ég kunni þetta kvæði einu sinni utanað | | kunna ekki að skammast sín | |
| dæmi: hann sveik fjölskyldu sína en kunni ekki að skammast sín |
| | kunna lagið á <þessu> | |
| vera laginn við þetta | | dæmi: hann kann lagið á hestum |
| | kunna sér (ekki) hóf | |
| | kunna sér ekki læti | |
| vera ofsakátur | | dæmi: hundurinn kunni sér ekki læti þegar hún kom heim |
|
|
| 2 |
|
| táknar möguleika: geta, mega | | dæmi: þetta kann að vera rétt hjá þér | | dæmi: munirnir kunna að vera glataðir | | dæmi: viðbrögð hans kunna að virðast undarleg |
|
| 3 |
|
| fallstjórn: þágufall | | kunna <þessu> <vel> | |
| líka þetta vel | | dæmi: hann kunni því illa hvernig hún talaði um vin hans |
|
|
| 4 |
|
| kunna sig | |
| hegða sér rétt | | dæmi: hann kann sig ekki í fínum boðum |
|
|
| 5 |
|
| kunna + á | |
| kunna á <kaffivélina> | |
| vita hvernig á að nota hana | | dæmi: hún kann svolítið á fiðlu |
|
|
|
| 6 |
|
| kunna + fyrir | |
| kunna <ýmislegt> fyrir sér | |
| vita ýmislegt (um e-ð) | | dæmi: hann kunni dálítið fyrir sér í göldrum |
|
|
|
| 7 |
|
| kunna + til | |
| kunna <vel> til verka | |
| vita vel hvernig á að vinna verkið | | dæmi: sjómennirnir kunnu vel til verka á skipinu |
|
|
|
| 8 |
|
| kunna + við | |
| kunna við <hana> | |
| líka við hana | | dæmi: hún kann ágætlega við kennarann | | dæmi: ég kann ekki við hvernig hann horfir á mig |
| | kunna við sig <þar> | |
| líka vel að vera þar | | dæmi: hann kann vel við sig í skólanum |
|
|
|
| kunnandi |