krafsa
so
ég krafsa, við kröfsum; hann krafsaði; hann hefur krafsað
|
|
framburður | | beyging | | fallstjórn: þolfall | | 1 | |
| klóra eða róta í e-ð | | dæmi: hundurinn krafsar í hurðina þegar hann vill fara út | | dæmi: kindurnar kröfsuðu í snjóinn í leit að æti | | krafsa sig <upp> | |
| dæmi: henni tókst að krafsa sig upp á árbakkann |
|
| | 2 | |
| skrifa (e-ð) hratt og án vandvirkni | | dæmi: hann krafsaði nokkur orð á blað |
|
|