| |
 framburður |
| |  beyging |
| | efsti (fremsti) líkamshluti manna (og dýra) |
| | drúpa höfði |
| | hrista höfuðið |
| | <detta> á höfuðið |
| |
orðasambönd: |
| | bera höfuð og herðar yfir <önnur skáld> |
| |
| | vera öðrum skáldum miklu fremri |
|
| | bera hönd fyrir höfuð sér |
| |
|
| | berja höfðinu við steininn |
| |
| | neita að horfast í augu við staðreyndir |
|
| | bíta höfuðið af skömminni |
| |
|
| | eiga hvergi höfði sínu að að halla |
| |
|
| | eiga <refsingu> yfir höfði sér |
| |
| | eiga refsingu í vændum, geta búist við refsingu |
|
| | fara huldu höfði |
| |
|
| | fá þá flugu í höfuðið að <fara til Grænlands> |
| |
| | fá þá hugmynd að fara til Grænlands |
|
| | ganga á milli bols og höfuðs á <andstæðingnum> |
| |
| | ganga hart fram gegn honum; gera hann höfðinu styttri |
|
| | gera <henni> hátt undir höfði |
| |
| | gera mikið fyrir <hana>, sýna henni virðingu | | | dæmi: listasagan hefur gert sumum myndlistarmönnum hærra undir höfði en öðrum |
|
| | geta ekki/aldrei um frjálst höfuð strokið |
| |
| | eiga aldrei frí, vera aldrei laus við skyldur |
|
| | hárin rísa á höfði <hans> |
| |
| | það fer hrollur um hann (af ótta eða geðshræringu) |
|
| | hitta naglann á höfuðið |
| |
|
| | höfuð ættarinnar |
| |
|
| | láta undir höfuð leggjast að <sækja um leyfi> |
| |
| | vanrækja það að sækja um leyfi |
|
| | leggja fé til höfuðs <honum> |
| |
| | heita verðlaunum fyrir að drepa einhvern |
|
| | safna glóðum elds að höfði sér |
| |
|
| | stinga höfðinu í sandinn |
| |
| | horfast ekki í augu við staðreyndir |
|
| | vaxa <honum> yfir höfuð |
| |
|
| | það blaktir ekki hár á höfði |
| |
|
| | <þeir> sitja aldrei á sátts höfði |
| |
| | þeir geta aldrei haldið friðinn |
|
| | <starfið> vex <honum> yfir höfuð |
| |
| | starfið er orðið of umfangsmikið fyrir hann |
|
