| |
 framburður |
| |  beyging |
| | 1 |
| |
| | fallstjórn: þágufall | | | láta (e-ð) hallast, vera skakkt | | | dæmi: hún hallaði glasinu svo að vatnið rann úr því | | | dæmi: hann hallaði stiganum upp að veggnum | | | halla hurðinni | | |
| | loka hurðinni (til hálfs) | | | dæmi: hann kom inn á skrifstofuna og hallaði hurðinni |
| | | halla undir flatt | | |
| | beygja höfuðið niður að öxlinni |
|
|
| | 2 |
| |
| | halla sér | | |
| | leggjast niður, leggja sig | | | dæmi: hann hallar sér oft í sófann eftir matinn |
|
|
| | 3 |
| |
| | vera skakkur, ekki láréttur | | | dæmi: landið hallar niður að vatninu |
|
| | 4 |
| |
| | frumlag: þágufall | | | degi hallar | | |
| | langt er liðið á daginn | | | dæmi: sumri var tekið að halla þegar hann kom heim |
|
|
| | 5 |
| |
| | það hallar undan fæti | | |
| | staðan eða ástandið versnar | | | dæmi: í fyrra fór að halla undan fæti hjá bankanum |
|
|
| | 6 |
| |
|
| | 7 |
| |
| | halla + að | | |
| | halla sér að <honum> | | |
| | leggja líkamann að honum; leita til hans um hjálp eða fyrirgreiðslu |
|
|
|
| | 8 |
| |
| | halla + á | | |
| | halla á <hana> | | |
| | vera ósanngjarn (í viðskiptum við hana) |
| | | það hallar á <hana> | | |
| | henni fer að ganga verr | | | dæmi: eftir hálftíma leik fór að halla á lið heimamanna |
|
|
|
| |  hallast |
| | hallandi |
