|
framburður |
| beyging |
| eitthvað sem maður heldur, án öruggrar vissu, óörugg vitneskja |
| grunur leikur á að <kveikt hafi verið í> |
| grunur vaknar um að <hann hafi ekið ölvaður> |
| hafa grun um að <eitthvað sé að> |
| liggja undir grun |
| það fellur á <hana> grunur |
| <mér> býður í grun að <hann hafi stolið peningunum> |
| <mig> rennir <þetta> í grun / <ég> renni <þetta> í grun |
|
|