fallinn
lo
hann er fallinn, hún er fallin, það er fallið
|
|
framburður | | beyging | | form: lýsingarháttur þátíðar | | 1 | |
| vera (vel) til þess fallinn <að stjórna fundinum> | |
| henta vel til þess að stjórna fundinum, vera vel fær um það | | dæmi: svona tal er ekki til þess fallið að leysa deiluna |
|
| | 2 | |
| sem hefur ekki staðist próf | | dæmi: hún er fallin í stærðfræði |
| | 3 | |
| drepinn, einkum í bardaga | | dæmi: fimm eru fallnir eftir skotárás | | dæmi: lík af föllnum hermönnum |
| | falla | | fallast |
|