eftirláta
so
ég eftirlæt, hann eftirlætur; hann eftirlét, við eftirlétum; hann hefur eftirlátið
|
| |
framburður | | | beyging | | | orðhlutar: eftir-láta | | | fallstjórn: þágufall + þolfall | | | skilja (e-ð) eftir (handa e-m) | | | dæmi: ég eftirlæt henni að útskýra þetta | | | dæmi: þau eftirlétu dóttur sinni stórt hús | | | eftirlátinn |
|