veitast
so
hann veitist; hann veittist; hann hefur veist
|
| |
framburður | | | beyging | | | form: miðmynd | | | 1 | | |
| | frumlag: þágufall | | | fá eitthvað (jákvætt), öðlast | | | dæmi: honum veittist sá heiður að fá viðurkenningu | | | dæmi: mér veitist sú ánægja að bjóða hana velkomna |
| | | 2 | | |
| | frumlag: þágufall | | | <mér> veitist <þetta> <auðvelt> | | |
| | þetta er auðvelt fyrir mig, mér gengur þetta vel | | | dæmi: slökkviliðinu veittist auðvelt að slökkva eldinn |
|
| | | 3 | | |
| | veitast að <þeim> | | |
| | ráðast á þá | | | dæmi: tveir ókunnir menn veittust að honum og rændu hann |
|
| | | veita |
|