2
var
lo
hann er var, hún er vör, það er vart; var - varari - varastur
|
| |
framburður | | | beyging | | | 1 | | |
| | varkár, gætinn | | | vera var um sig | | |
| | gæta sín vel, vera tortrygginn |
|
| | | 2 | | |
| | einkum bundið orðasamböndum | | | sem tekur eftir e-u, veitir e-u athygli | | | verða <hennar> var | | |
| | dæmi: hún varð þess ekki vör að allir voru farnir |
| | | verða var við <mannaferðir> | | | gera vart við sig | | |
| | láta taka eftir sér, t.d. með því að knýja á dyr |
|
|
|