upphefja
so
ég upphef, hann upphefur; hann upphóf, við upphófum; hann hefur upphafið
|
| |
framburður | | | beyging | | | orðhlutar: upp-hefja | | | fallstjórn: þolfall | | | 1 | | |
| | hrósa (e-m/e-u), gera hlut (e-s) sem mestan | | | dæmi: læknirinn minn upphefur ágæti lyfsins | | | dæmi: hann gerir allt til að upphefja sjálfan sig |
| | | 2 | | |
| | byrja, hefja (e-ð) | | | dæmi: presturinn upphóf langan ritningarlestur |
| | | upphefjast | | | upphafinn |
|