skiljast
so
hann skilst; hann skildist; hann hefur skilist
|
| |
framburður | | | beyging | | | form: miðmynd | | | 1 | | |
| | vera skilinn eða heyrður rétt | | | dæmi: það sem hún sagði skildist illa |
| | | 2 | | |
| | frumlag: þágufall | | | hafa vitneskju um e-ð | | | dæmi: mér skilst að hann sé hættur í námi | | | dæmi: þeim skildist að þeir bæru ábyrgð á skýrslunni | | | láta sér skiljast <þetta> |
| | | 3 | | |
| | fara eða greinast í sundur | | | dæmi: leiðir hópanna skildust þegar þeir komu að fjallinu |
| | | skilja | | | skilinn |
|