| |
 framburður |
| |  beyging |
| | fallstjórn: þágufall |
| | 1 |
| |
| | reka (e-ð) fast saman eða við annað, með skell | | | dæmi: hún skellti hurðinni | | | dæmi: hann skellir bókinni á borðið | | | skella í lás | | | skella saman lófunum |
|
| | 2 |
| |
| | láta (e-n) detta, fella (e-n) | | | dæmi: hann skellti manninum í gólfið |
|
| | 3 |
| |
| | skella <kortinu> í <póst> | | |
| | setja kortið í póst | | | dæmi: þau skelltu kjúklingi í ofninn |
| | | skella sér <í bíó> | | |
| | drífa sig í bíó | | | dæmi: ég skellti mér í sturtu | | | dæmi: hann ætlar að skella sér til Færeyja |
|
|
| | 4 |
| |
| | skella (símanum) á <hana> | | |
| | rjúfa símtal harkalega | | | dæmi: hann skellti á sölumanninn í símanum |
|
|
| | 5 |
| |
| | skella upp úr | | |
| | hlæja snögglega | | | dæmi: við skelltum upp úr þegar við sáum hattinn hennar |
|
|
| | 6 |
| |
| | skella skuldinni á <hana> | | |
| | segja að hún eigi sökina, gera hana ábyrga | | | dæmi: yfirleitt er skuldinni skellt á ríkisstjórnina |
|
|
| |  skella |
| | skellast |
