| |
 framburður |
| |  beyging |
| | persónugerð einstaklings eins og hún kemur fram gagnvart umhverfinu, skapgerð, lundarfar |
| | missa stjórn á skapi sínu |
| | skipta <sjaldan> skapi |
| | vera ekki í skapi til að <fara á ballið> |
| | vera í <góðu> skapi |
| | vera í <vondu> skapi |
| | <svona framkoma> fer í skapið á mér |
| |
orðasambönd: |
| | mér er fjarri skapi að <gefast upp> |
| |
| | mér dettur það ekki í hug |
|
| | mér er skapi næst að <segja mig úr félaginu> |
| |
| | mig langar mest til þess að segja mig úr félaginu |
|
| | skeyta skapi sínu á <honum> |
| |
| | fá útrás fyrir reiði sína á honum |
|
| | vera <þannig> skapi farinn |
| |
| | skapgerð hans er þannig | | | dæmi: ég er þannig skapi farinn að mér hættir til að reiðast |
|
| | <honum> er <slíkt tal> lítt/ekki að skapi |
| |
|
| | <þau> eiga ekki skap saman |
| |
| | þeim kemur ekki vel saman |
|
| | <honum> rennur í skap |
| |
| | hann reiðist | | | dæmi: honum rann í skap við þennan dónaskap |
|
