ofbjóða
so
mér ofbýður; mér ofbauð; mér hefur ofboðið
|
| |
framburður | | | beyging | | | orðhlutar: of-bjóða | | | 1 | | |
| | frumlag: þágufall | | | fallstjórn: nefnifall | | | vera hneykslaður (á e-u) | | | dæmi: mörgum ofbauð óhófið hjá hinu opinbera | | | dæmi: honum ofbuðu glæpir kaþólsku kirkjunnar |
| | | 2 | | |
| | fallstjórn: þágufall | | | ganga fram af (e-m), leggja of mikið á (e-n) | | | dæmi: hann ofbýður sjálfum sér með mikilli vinnu |
|
|