metinn
lo
hann er metinn, hún er metin, það er metið; metinn - metnari - metnastur
|
| |
framburður | | | beyging | | | form: lýsingarháttur þátíðar | | | vera mikils metinn | | |
| | vera í miklu áliti | | | dæmi: hún er mikils metinn jarðfræðingur |
| | | vera vel metinn | | |
| | vera í miklu áliti, njóta vinsælda | | | dæmi: presturinn er vel metinn hjá söfnuðinum |
| | | <starfið> er <einskis> metið | | |
| | það er í (of) litlu áliti (miðað við það sem það á skilið) |
| | | meta |
|