leyndur
lo
hann er leyndur, hún er leynd, það er leynt; leyndur - leyndari - leyndastur
|
| |
framburður | | | beyging | | | form: lýsingarháttur þátíðar | | | falinn, dulinn | | | dæmi: leyndur galli á bílnum kom í ljós | | | fara leynt með <samband þeirra> | | |
| | dæmi: hún hefur farið mjög leynt með efni skáldsögunnar |
| | | halda <vinskap þeirra> leyndum | | |
| | dæmi: hann hélt því leyndu að hann væri meðlimur í klúbbnum |
| | | leyna | | | leynast |
|