villast
so
hann villist; hann villtist; hann hefur villst
|
| |
framburður | | | beyging | | | form: miðmynd | | | 1 | | |
| | týna áttum, fara ranga leið, verða villtur | | | dæmi: þeir villtust í skóginum | | | villast af leið | | |
| | týna áttum (oft yfirfært) |
| | | það er ekki um að villast | | |
| | það er greinilegt | | | dæmi: ekki var um að villast, kofinn var horfinn |
|
| | | 2 | | |
| | villast á <þeim> | | |
| | rugla þeim saman | | | dæmi: hún villist ekki á röddum þeirra tveggja |
|
|
|