veitast
so
hann veitist; hann veittist; hann hefur veist
|
|
framburður | | beyging | | form: miðmynd | | 1 | |
| frumlag: þágufall | | fá (e-ð jákvætt) | | dæmi: honum veittist sá heiður að fá viðurkenningu | | dæmi: mér veitist sú ánægja að bjóða hana velkomna |
| | 2 | |
| frumlag: þágufall | | <mér> veitist <þetta> <auðvelt> | |
| þetta er auðvelt fyrir mig, mér gengur þetta vel | | dæmi: slökkviliðinu veittist auðvelt að slökkva eldinn |
|
| | 3 | |
| veitast að <þeim> | |
| ráðast á þá | | dæmi: tveir ókunnir menn veittust að honum og rændu hann |
|
| | veita |
|