|
framburður |
| beyging |
| eignarfornafn, almennt á eftir nafnorðinu en getur stundum staðið á undan því (og þá einnig lýsingarorðum og/eða töluorði) |
| 1 |
|
| (eignarfornafn) sem ég á, sem tilheyrir mér | | dæmi: ég var að selja gamla bílinn minn | | dæmi: íbúðin mín er á fjórðu hæð | | dæmi: ég skal lána þér mína bók | | dæmi: ég hlýt að ráða á mínu eigin heimili |
|
| 2 |
|
| (eignarfornafn) sem ég hef, sem tengist mér | | dæmi: mér bregður við að sjá andlit mitt í speglinum | | dæmi: ég ætla ekki að eyða lífi mínu í að láta mér leiðast | | dæmi: maðurinn neitaði að svara spurningum mínum | | dæmi: það vakti athygli mína að Jónas mætti ekki á fundinn | | dæmi: að mínu mati er leikritið alls ekki nógu gott |
|
| 3 |
|
| sérstætt | | (eignarfornafn) sem ég á eða hef, sem tengist mér | | dæmi: hann keypti sér nýjan frakka, ekki ósvipaðan mínum gamla | | dæmi: ritgerðin hans var styttri en mín | | dæmi: ég ætla að gera orð skáldsins að mínum | | dæmi: ég vil leggja mitt af mörkum |
|
| 4 |
|
| (eignarfornafn; um fólk) sem tengist mér | | dæmi: bróðir minn og systur mínar tvær eru öll rauðhærð | | dæmi: einn kunningi minn fór til Afríku í vetur | | dæmi: ég er ekki mjög hrifinn af stærðfræðikennaranum mínum | | dæmi: Þóra er mín elsta og besta vinkona |
|
| 5 |
|
| í ávarpi | | eignarfornafn; einkum við börn eða einhverja nákomna | | dæmi: ertu loksins komin, ástin mín? | | dæmi: strákar mínir, nennið þið ekki að moka tröppurnar | | dæmi: ósköp er að sjá þig, greyið mitt! |
|
| 6 |
|
| í ávarpi | | eignarfornafn; við fullorðið fólk, einkum ókunnuga | | dæmi: viltu fylla tankinn, góði minn |
|
| 7 |
|
| sérstætt, óformlegt | | (um fólk, yfirleitt einhvern nákunnugan og viðstaddan) sá eða sú sem vísað er til | | dæmi: minn er bara kominn í sparifötin! | | dæmi: sko mína, bara búin með allan matinn sinn! |
|
| 8 |
|
| sérstætt, barnamál | | hlutverk eða persóna þess sem talar (einkum í leik) | | dæmi: nú kemur minn á fleygiferð | | dæmi: minn vann! |
|