|
framburður |
| beyging |
| 1 |
|
| fallstjórn: (þágufall +) þolfall | | fræða (t.d. nemanda) (um e-ð) | | dæmi: hún kenndi mér frönsku | | dæmi: hún kennir stærðfræði við háskólann | | dæmi: hún kenndi drengnum að lesa | | dæmi: tónsmíðar eru kenndar við listaháskólann |
|
| 2 |
|
| gamalt | | fallstjórn: þolfall | | þekkja (e-ð) aftur | | dæmi: ég kenndi þennan málróm |
|
| 3 |
|
| fallstjórn: eignarfall | | finna fyrir (tilfinningu) | | dæmi: hún kenndi mikils sársauka í öxlinni | | kenna í brjósti um <hana> | |
| | kenna sér einskis meins | |
| vera ómeiddur | | dæmi: við kenndum okkur einskis meins eftir áreksturinn |
| | það kennir <sorgar> í <rödd hennar> | |
| það er sorgartónn í röddinni | | dæmi: það kenndi mikils ótta í fasi hans |
|
|
| 4 |
|
| kenna <honum> um <þetta> | |
| fallstjórn: þágufall | | setja sökina á hann, skella skuldinni á hann | | dæmi: ég kenni ríkisstjórninni um ástandið í efnahagslífinu |
| | <þetta> er <honum> að kenna | |
| hann á sökina að þessu | | dæmi: það er þér að kenna að við komum of seint | | dæmi: þetta er allt mér að kenna |
| | geta sjálfum sér um kennt | |
| sökin er öll hjá manni sjálfum | | dæmi: hún gat sjálfri sér um kennt að hafa misst af tækifærinu |
|
|
| 5 |
|
| kenna <honum> <barnið> | |
| fallstjórn: þágufall + þolfall | | segja að hann eigi barnið |
|
|
| 6 |
|
| kenna + til | |
| gamaldags | | finna til sársauka | | dæmi: ég kenni til í hnénu | | dæmi: kennir þú einhversstaðar til? |
|
|
| 7 |
|
| kenna + við | |
| kenna <sig> við <sveitina sína> | |
| nefna sig eftir sveitinni sinni | | dæmi: kirkjan er kennd við Maríu mey |
|
|
|
| orðasambönd: |
| <hér> kennir margra grasa |
|
| hér er margt fjölbreytilegt | | dæmi: það kennir margra grasa á byggðasafninu |
|