fyrirgefa
so
ég fyrirgef, hann fyrirgefur; hann fyrirgaf, við fyrirgáfum; hann hefur fyrirgefið
|
| |
framburður | | | beyging | | | orðhlutar: fyrir-gefa | | | 1 | | |
| | fallstjórn: þágufall + þolfall | | | aflétta sök af (e-m), láta mótgerð eða afbrot vera gleymt eða afsakað | | | dæmi: fyrirgefðu mér forvitnina | | | dæmi: heldurðu að hann fyrirgefi mér nokkurntíma? | | | dæmi: hún fyrirgaf honum peningaeyðsluna |
| | | 2 | | |
| | sem kurteislegt upphaf ávarps | | | dæmi: fyrirgefðu, en ég á þessa regnhlíf |
| | | fyrirgefast |
|