fallinn
lo
hann er fallinn, hún er fallin, það er fallið
|
| |
framburður | | | beyging | | | form: lýsingarháttur þátíðar | | | 1 | | |
| | vera (vel) til þess fallinn <að stjórna fundinum> | | |
| | henta vel til þess að stjórna fundinum, vera vel fær um það | | | dæmi: svona tal er ekki til þess fallið að leysa deiluna |
|
| | | 2 | | |
| | sem hefur ekki staðist próf | | | dæmi: hún er fallin í stærðfræði |
| | | 3 | | |
| | drepinn, einkum í bardaga | | | dæmi: fimm eru fallnir eftir skotárás | | | dæmi: lík af föllnum hermönnum |
| | | falla | | | fallast |
|